Beni öp, sonra doğur beni...
Şimdi,
Utançtır tanelenen,
Sarışın çocukların başaklarında.
Ovadan,
Gözü bağlı bir leylak kokusu ovadan,
Çeviriyor o küçücük güneşimizi.
Taşarak evlerden, taraçalardan
Gelip sesime yerleşiyor.
Sesimin esnek baldıranı,
Sesimin alaca baldıranı.
Ve kuşlara doğru
Fildişi: Rüzgarın tavrı.
Dağ: Güneş iskeleti.
Tahta heykeller arasında
Denizin yavrusu kocaman.
Kan görüyorum, taş görüyorum
Bütün heykeller arasında
Karabasan ılık acemi
Uykusuzluğun sütlü inciri
Kovanlara sızmıyor.
Annem çok küçükken öldü
Beni öp, sonra doğur beni.
Cemal SÜREYA
|