Baba
Çok eski zamanlardan birinde kötü bir adet varmis. Yaslilar artik iyice
ihtiyarlayip is yapamaz duruma geldiklerinde ormana götürülür, orada yirtici
hayvanlara birakilirmis. Böylece zaten az olan yiyeceklerin, çalisan
gençlere yetmesi saglanmaya çalisilirmis.

Ihtiyarlari belli bir yastan sonra evde tutmak yasak oldugundan kimse yasli
anne babasini evde gizleyemez, komsusu görüp ihbar edecek diye korkarmis.

Iste bir gün yaslilardan birini oglu ormana götürüp birakmak istemis. Kis
mevsimiymis. Ihtiyar, ogul ve küçük torun beraberce ormana gitmisler.
Ihtiyari birakmis dönüyorlarmis ki, küçük torun oyuncak kizagini dedesinin
yaninda unuttugunu fark etmis. Babasina dönüp almalarini söylemis. Babasi
umursamayinca da : "Kizagimi almaliyim, yoksa sen yaslandiginda seni neyle
ormana götürüp birakacagim?" demis.

Ogul o an anlamis ki, ihtiyar babasinin kaderi, yaslandiginda kendi kaderi
de olacak. Dönüp babasinin ellerini çözmüs. Alip eve geri getirmis.
Samanlikta saklayip her gün ona gizlice yemek vermeye baslamis.

Bir süre sonra köyde hayvanlar arasinda bir hastalik yayilmis. Hayvanlar
birbiri arkasindan ölüyormus. Ihtiyar ogluna söyle demis: "Hastalari
iyilerden ayir. Onlara su, su otlardan ilaç hazirla. Sagliklilara da söyle
söyle yap."

Oglan ihtiyar babasinin dediklerini yapmis. Gerçekten de onun hayvanlari
arasinda ölüm azalmis. Çogu kurtulmus.

Bayram geldiginde her sene oldugu gibi, o sene de köy halki kurbanlar
kesmeye baslamis. Ihtiyar ogluna su ögüdü vermis: "Köyde hayvan çok azaldi.
Senin de fazla hayvanin yok. Bu sene kurban kesme." Gerçekten de bir iki ay
içinde bütün köy tarlalarda çalistirilacak hayvan sikintisi çekmeye
baslamis. Ama ihtiyarin ögüdünü dinleyen gencin hayvani varmis.

Ilkbahara dogru köyde artik ekmek yapacak tahil bile kalmamis. Ama asil
sorun, tohumluk olarak kullanabilecek kadar bile tahil olmamasiymis.Tarlaya
ne serpeceklerini, gelecek senenin mahsülünü nasil hazirlayacaklarini
bilemiyorlarmis. Ihtiyar bu konuda da ogluna ögüt vermis: "Yavrum, ahirin
çatisi samanla doldurulmustur. Onlari çikar, yeniden döv. Oradan tohumluk
bugday çikarabilirsin."

Oglan, ihtiyar babasinin dedigi gibi yapmis. Köyde tohumlugu olan tek aile
onlar olmus. Bütün köy halki bu gencin büyücü oldugunu düsünmeye baslamis.
Öyle ya, herkesin isi kötü giderken, bu evde garip bir sekilde kötülüklere
bir çare bulunuyormus. Evi gözlemeye baslamislar. Sonunda da gerçek
anlasilmis, ihtiyar babanin hala yasadigi ortaya çikmis.

Köylüler genci krala sikayet etmis. Kral önce yasalarini hiçe sayan gence
kizmis. Ama olup bitenleri dinledikten sonra iyi ve yerinde bir ögüdün çok
seyi degistirebilecegini kabul edip, ihtiyarlarla ilgili yeni bir kanun
çikarmis. "Bundan böyle çocuklar, anne ve babalarina yasliliklarinda
bakacaklar. Onlarin gönlünü hos tutacaklar. Çünkü onlarin hayat
deneyimlerinden her zaman için ögrenebilecekleri seyler var."