YASADIKLARIMDAN OGRENDIGIM BIR SEY VAR  Yasadiklarimdan ogrendigim bir sey var:  Yasadin mi, yogunluguna yasayacaksin bir seyi  Sevgilin bitkin kalmali opulmekten  Sen bitkin dusmelisin koklamaktan bir cicegi  Insan saatlerce bakabilir gokyuzune  Denize saatlerce bakabilir, bir kusa, bir cocuga  Yasamak yeryuzunde, onunla karismaktir  Kopmaz kokler salmaktir oraya  Kucakladin mi simsiki kucaklayacaksin arkadasini  Kavgaya tum kaslarinla, govdenle, tutkunla gireceksin  Ve uzandin mi bir kez simsicak kumlara  Bir kum tanesi gibi, bir yaprak gibi, bir tas gibi dinleneceksin  Insan butun guzel muzikleri dinlemeli alabildigine  Hem de tum benligi seslerle, ezgilerle dolarcasina  Insan baliklama dalmali icine hayatin  Bir kayadan zumrut bir denize dalarcasina  Uzak ulkeler cekmeli seni, tanimadigin insanlar  Butun kitaplari okumak, butun hayatlari tanimak arzusuyla yanmalisin  Degismemelisin hic bir seyle bir bardak su icmenin mutlulugunu  Fakat ne kadar sevinc varsa yasamak ozlemiyle dolmalisin  Ve kederi de yasamalisin, namusluca, butun benliginle  Cunku acilar da, sevincler gibi olgunlastirir insani  Kanin karismali hayatin buyuk dolasimina  Dolasmali damarlarinda hayatin sonsuz taze kani  Yasadiklarimdan ogrendigim bir sey var:  Yasadin mi buyuk yasayacaksin, irmaklara, goge, butun evrene  karisircasina  Cunku omur dedigimiz sey, hayata sunulmus bir armagandir  Ve hayat, sunulmus bir armagandir insana  ATAOL BEHRAMOGLU (1977 Kusatmada)