BASKA YERDE OLMAK 

on iki sifir bes'te izmir'de bir yildiz kaydi 
imbat durmustu kan ter içindeydim 
akdeniz'in elindeydim söz temsili 
isikli bir tesbih karsiyaka'ydi 
istanbul deyip mendebur sisli 
bir deniz kahvesinde içiyordum 
istanbul soluk yesil bir tramvaydi 
sultanahmet demisti inliyordu 
on iki sifir bes'te izmir'deydim allahim 
siir deniz gibi kimildiyordu 

on iki on bes'te istanbul'a dagilmistim 
hilâl gibi bir kizcagiz besiktas'ta 
rüyasini dokuyordu ondan bikmistim 
çig mürekkep ve aseton kokuyordu 
sariyer'de balikçilar denizi çekiyordu 
deniz büyük büyük içini çekiyordu 
on iki on bes'te bir kadeh cin parlatmistim 
kadehimi kirmistim elim ayagim telasta 
vezüv içime çökmüstü sasirmistim 
napoli'de gözlerim günes diye dogmustu 
on iki on bes'te istanbul'da allahim 
gökyüzü birdenbire buz gibi sogumustu 

on iki otuz bes'te napoli garinda bir tren 
çirpiniyordu asagilik bir gemici barinda 
ben burnumu saraba sokmustum 
katiyyen sarhostum kirpiklerim yaniyordu 
santa-lucia civarinda bir karanlik 
bir istahsiz orospu bulmustum bilmem neden 
uyuyup uyuyup uyaniyordu 
on iki otuz bes'te napoli gari'nda ben 
utanmasam bilet parasi dilenecektim 
paris diye ölecektim uzaktan 
notre-dame'in çigliklarini dinliyordum 
kalbim köpürmüstü anliyordum 
on iki otuz bes'te napoli de allahim 
uyuyamiyordum uyuyamiyordum 

on iki elli bes'te paris'te kan çikti 
içimdeki bozgun büyüyordu herkeste 
bir telâs vardi herkes acikmisti 
önüne gelen bir sual soruyordu 
ben daima bir sual soruyordum 
afrika bulut gibi üstüme yürüyordu 
on iki elli bes'te sen uayndigin zaman 
ben paris'teydim gare du l'est'de 
yoksul bir oteldeydim kahrimdan 
seni terketmistim hirsimdan 
kendimi içkiye vermistim mektuplarini 
yakip yirtmistim bütün mektuplarini 
bana yazdiklarini bana yazmadiklarini 
on iki elli bes'te içimde isyan çikti 
paris çildirmisti ben çildirmistim 
artik öteki ömrümü yasayacaktim 

ATTILA ILHAN - SISLER BULVARI